Een alleenstaande moeder die pas gescheiden was en daarom in een tent op een camping moest bivakkeren bracht haar twee Siamese katten naar mijn pensionnetje. Ze zouden drie maanden blijven en omdat ik dat natuurlijk zielig vond mochten deze twee katten op mijn slaapkamer logeren en zo leerde ik de Siamees kennen!
Met een gehuil als van een kind riepen ze mij dat ik naar boven moest komen.
Wanneer ik op mijn slaapkamer kwam en in bed ging liggen dan plakten ze met hun gladde lijven direct als twee magneten tegen me aan, eentje tegen mijn buik en eentje in mijn knieholte.
Ze waren zo vreselijk aanhankelijk dat ik er soms eng van werd.
Een van de katten was op een dag uit het raam gesprongen om mij te zoeken, gelukkig klopt het spreekwoord dat een kat altijd op zijn pootjes terecht komt.
Hij had de sprong overleefd en door zijn mega harde gemiauw had ik hem snel weer gevonden.
Siamese kat, olieverfschilderij, 30 x 30 cm, Nanouk Weijnen
